Metin CENGİZ/Şair
CAN YÜCEL ANMASI
-1-
Can babayla yaptığımız
Son denizaşırı yolculukta
Datça Bodrum’a kıçını dönmüştü
Bütün kara parçaları ay dahil
Yıldızların bile feri sönmüştü
Yürek cephemiz sağlam cephanemiz azdı
O tek başına yatıyordu feribotun alt katında
Yüzümüzü dalgaların tuzuna tutuyorduk
Biz yukarıda çok başımıza
O devrimi göremedi biz Datça’yı
-2-
İki yudumda bitiverdi elimizdekiler
Kadehle ağzımızın arasını poyraz çiziyor sandık
Kim çalıyor lan bu rakıları diye bağırdık
Bir ara gelip aşka
Kim çalabilirdi ki a dostlar
Hayatı başından kuyruğuna yüzen
Can Yücel’den başka
***
Evladım şiir küfre yakın olmalı
Can yakmalı can
Tek kişilik bir parti
Ve meydanları karıştıran heyecan
***
Kendi havuzumu yaptım
Amma çırpındım içinde
Ne derin uyumuşum
Ölüm denilen içkiyi içince
Metin CENGİZ/Şair
Metin CENGİZ/kentekrani
www.kentekrani.com 29 Eylül 2020
