Yurdun dört bir yanından üreticiler ve onlara destek veren çevreciler Ankara’nın kapısına dayandılar ama nafile… AKP iktidarı yıllardır hayalini kurduğu zeytinlikleri bitirme projesinin son aşamasını da gerçekleştirdi.
Çevrecilere göre, bundan böyle sermayenin kazması nereye değiyorsa orası şirket arazisi sayılacak.
Maden şirketlerinin önünü açan bu düzenlemeyle çevre tahribatının yanı sıra kültür mirası yani antik alanlar, elbette turizm de olumsuz etkilenecek. Asıl önemlisi tarım alanlarını kalıcı olarak yok edecek. Bile bile ayağa sıkmak herhalde buna denir.
“Toprağımızı vermiyoruz” Kampanya Grubunu oluşturan çevre derneklerinin hesaplamalarına göre ilk aşamada şunlar yaşanacak… “ Muğla’nın Menteşe, Milas ve Yatağan ilçelerinde tam 48 köyü içine alan zeytin ağaçlarını, toprağını kısaca doğanın ve insan yaşamını hiçe sayacak haritalar hazırlandı bile.”
Bu alanda kalitesiz kömür ocakları için ağaçlar kesilecek, toprak bir daha kullanılmamak üzere büyük zarar görecek. Kömürler 40 yıldır Ege’nin başına bela olan ve özelleştirilen üç termik santrale aktarılacak. Bu santrallerin sağladığı enerji devede kulak sayılır, başta zeytincilik olmak üzere tarımsal faaliyetlerin sağlayacağı gelir ise bu enerjinin gelirinden binlerce kat daha fazlaydı.
Yapılan hesaplamalara göre, Muğla’nın kömüre feda edilen 48 köyünden 34 bin yurttaşımız göçe zorlanacak.
“Toprağımız vermiyoruz” Kampanya Gurubunun bildirisinde şöyle bir çarpıcı bölüm var; “Halka reva gördükleri yalnızca taşınmak değil, köksüzleştirmek… Bu sadece bir evin değil; bir yaşamın, bir belleğin dağıtılması, caminin, mezarlığın, çeşmenin, ağacın ve evin yanı sıra orada söylenen ninnilerin, anlatılan masalların unutulması demek.”
Dünyada eşi benzeri görülmemiş bir yasa meclisten geçti, bu yasa özellikle tarımın önem kazandığı günümüzde gelişmiş bir ülkede ağıza bile alınmazdı.
Kimse maden ve enerji yatırımlarına karşı değil, madenlerimiz çıkaralım, dünyanın yöneldiği yeni enerji alanlarına ağırlık verelim. Bu projeler doğaya en az zararla mümkün. Önemli olan bu projelere kafa patlatmak ve elbette eski Türkiye’de olduğu gibi beş yıllık planlardan geçiyor.
Cengiz ERDİL
