Son depremde bir kez daha bir şeyler kafama dank etti. İstanbul dut ağacı gibi silkelenirken evimdeki tüylüler horul horul uyumaya devam ettiler. O sırada komşuların köpekleri en yüksek perdeden havlayarak ortalığı ayağa kaldırıyorlardı. Ben her zamanki gibi giriş katındaki evden meydanın ortasına ışınlanan ilk kişiydim. Semtin en cesur kadını olmasam da, en hızlısıydım. Evimdeki pisicanlardan … Füsun ALTINOK; Kediname 65 Kedisel Teknolojiler okumayı sürdür